GNW100s, 2014

The Great North Walk is een wandelpad van 250 kilometer in New South Wales,Australie. Het pad loopt van Sydney naar Newcastle. Sinds 2005 organiseren de “Terrigal Trotters” op het traject Teralba (Lake Macquarie) - Patonga (Broken Bay) de GNW100s. In naam een 100mijl race maar in werkelijkheid 175 kilometer met daarbij 6130+ hoogtemeters. Onderweg zijn er 6 verzorgingsposten waarbij post 4 ook de finish is van de 100 kilometer variant van de GNW100s. Het parcours is niet gemarkeerd door de organisatie. Je moet gebruik maken van de markeringen van het wandelpad. Op een aantal plekken wordt daar echter van afgeweken. Daarom moet je een “detailed directions” document meenemen waarin staat beschreven hoe je moet lopen. Daarnaast zijn er kaarten en is er een GPS track beschikbaar. Voor de 100 mijl is er een cut-off van 36 uur en voor de 100 kilometers is de cut-off 22 uur.

Zoals vaker bij 100 mijls races ook hier een lijst met verplichting mee te nemen items. Extra shirt (lange mouw), extra broek (lange pijp), regenjas, 2 liter water, de kaarten, de “detailed directions”, koplamp, reserve koplamp, extra batterijen, kompas, reflectie hesje, mobile telefoon, fluit en verband. Allemaal spullen die ik al heb van vorige races. Echter blijkt mijn kompas alleen te werken op het noordelijk half rond, moet het reflectie hesje voldoen aan een Australische standaard en moet het verband ook geschikt zijn voor slangen of spinnenbeet. In Australie dus nog even wezen shoppen.

Zaterdagochtend 13 september om 06:00 de start. In rustig tempo wordt begonnen. Eerste kilometers gaan helaas over asfalt maar daarna is het hoofdzakelijk off-road. De reflectie hesje moeten, volgens politieverordening, worden gedragen op de openbare weg. Zowel 's nachts als overdag. Op de plekken waar we op de openbare weg komen staan steeds mensen van de organisatie om ons er op te attenderen dat de hesjes aan moeten. Gelukkig want voor mij was deze overgang niet altijd duidelijk. Na dik 4 en half uur bereik ik checkpoint 1 (Old Watagan Forestry HQ). We zijn in Australie dus staat natuurlijk de BBQ aan. Broodjes worst en hamburgers. Daarnaast de gebruikelijke verzorging. Fruit, drinken en snoep. De eerste 28 kilometers zitten er op. Nu al is duidelijk dat het een zware tocht gaat worden. Smalle modderige trails, regelmatig “sluip door kruip door” stukken en het wandelpad is niet overal even duidelijk aangegeven. In dit deel dan ook een keer behoorlijk uitgegleden. Net onder een waterval door, beekje over en dan op de daarop volgende slibberige helling onderuit. Daar lig je dan op je rug in de modder. Omgeving en zwaarte van parcours doen me regelmatig denken aan de “Le Grand Raid Reunion” maar dan met veel minder bloemen. De variatie aan vegetatie is nagenoeg gelijk. De stijgingen zijn ook een stuk minder hoog.

Even wat eten en drinken en dan door naar checkpoint 2 (Congewai Public School). Ook dit deel van het parcours regenwoud en veel eucalyptuswoud. Ook in dit deel onderuit. In het eucalyptuswoud ergens achter blijven haken. Weer languit op de grond. Nu voorover, op de knieën en schouder. Hier ook een overgang naar de openbare weg die ik niet had herkend. Voor mij was dit de eerste kilometers nog steeds off-road. Laatste stuk is het opletten want om bij de verzorging te komen moeten de markeringen van het wandelpad worden genegeerd. Welke markeringen dat zijn kan je lezen in het “detailed directions” document. Gelukkig loop ik niet alleen zodat de juiste markeringen worden genegeerd en ik zonder problemen checkpoint 2 bereik.

Controle van de verplichte uitrusting en dan gaat het op naar checkpoint 3 (The Basin Campsite). Een heel stuk dit keer. Dik 29 kilometer. Na 16 kilometer op dit stuk is er een “unmanned water stop”. Weer gaat het door een prachtig landschap, bossen, weilanden, beekjes oversteken, heuvel op, heuvel af. Na het bereiken van de “unmanned water stop” begint het donker te worden. Markeringen van het wandelpad zijn bijna niet meer te vinden. Overdag zijn olijfgroene paaltjes in een bos nog wel te vinden naar in het donker is dat toch een stuk lastiger. Samen met twee andere lopers ben ik vertrokken bij de waterpost en alle drie krijgen we na een tijdje het gevoel dat we niet meer op het parcours zitten. Gelukkig kan ik dan altijd terug vallen op mijn GPS. Staat niet altijd aan dus het duurt even voordat hij weet weet waar we zijn. We zijn dus inderdaad van het parcours af. We moeten terug. Ongeveer een kilometer geleden hebben we een smal bospad gemist. Er blijkt inderdaad een olijfgroen paaltje te staan. Maar ja, die zie je dus snel over het hoofd in een donker bos. Vanaf nu is het alleen nog maar bos, single trails en soms even een 4WD track. Paden verdwijnen hier in het niets. Zo loop je op een pad en een seconde later staar je in een afgrond. Ook hier weer het onvermijdelijke. Ik ga weer onderuit. Glij uit op een steen. Een been verdwijnt in een gat ander been ligt dubbel op het pad. Dit keer geen wonden. Alleen schrik en pijn. Ook in dit stuk weer de opdracht ergens de markeringen te negeren. Werd me dit pas bewust toen ik tegenliggers kreeg. Ongemerkt was ik dus goed gelopen. Blijkbaar ergens een olijfgroen paaltje gemist.

Volgende stuk naar Checkpoint 4 valt uit een in twee delen. Eerste deel singletrail regenwoud. Hier veel moeten zoeken naar het juist pad. Vaak onduidelijk waar de trail heen loopt. Tweede deel is grotendeel over een unsealed road. Dus hesje aan. Eerste een rustig stuk unsealed road maar als we dichter bij Yarramalong komen zien we toch steeds vaker een auto. Veel zijn van “support teams” van lopers en moedigen ons ook enthousiast aan. Andere zijn ook enthousiast maar dan in hun manier van rijden. Hopelijk zien ze onze hesjes vroegtijdig anders eindigen we net als de Kangoeroes die hier links en rechts aan de kant van de weg liggen weg te rotten. Na 19 uur en 24 minuten rennen, draven, klimmen, dalen en vallen bereik ik als 122 het 100 kilometer punt. Vanaf nu gaat het stil worden op het parcours. Voor mij lopen 51 deelnemers en achter mij zijn er nog 5 die doorgaan op de 100 mijl. Nadat mijn uitrusting is gecontroleerd mag ik beginnen aan het stuk naar checkpoint 5 (Somersby Public School)

Eerste stuk naar checkpoint 5 (Somersby Public School) is een zoektocht. Ik kan de ingang naar de trail niet vinden. Gelukkig komt er na enige tijd een loopster met pacer. De pacer is een local en kent het traject. Ik blijf dan ook het komende uur bij hem in de buurt lopen. Helaas moet hij dan gas terugnemen. Het gaat te snel voor de loopster die hij begeleid. Zeker bij het overstekken van de beekjes gaat veel tijd verloren omdat ze bang is voor natte voeten. Even loop ik daarna nog samen op met een andere deelneemster maar die blijft na een tijdje achter. De komende 4 uur loop ik alleen door het Australische landschap. Heuvels, vergezichten, bossen en rivieren. Rennen en genieten.

Na checkpoint 5 (Somersby Public School) veranderd even het landschap. Dik twee kilometer na gaat het door een Yuka veld. Daarna is het weer regenwoud en rennen over modderige paden. Volgens de checkpoint logging kom ik als 54 aan bij checkpoint 6 (Mooney Mooney Creek bridge). Vorige checkpoint was ik 53. Blijkbaar is me iemand voorbij gegaan. Ik heb het niet gemerkt!

Het laatste stuk totaal anders als de afgelopen 150 kilometer. Na de verzorging gaat we via een laatste stukje regenwoud naar de zandsteen plateaus van het Brisbane Water National Park. Hier ook voor het eerste echte warmte. De lucht staat te trillen boven het zandsteen. De snelheid gaat dan ook snel naar beneden. Ik kom hier samen te lopen met Heng Fatt Yim. Een van de 6 andere niet Australische deelnemers. Tot aan de “unmanned water post” op 162 kilometer blijven we samenlopen en laten daarbij nog een 4-tal loper achter ons. Onduidelijk is of dit allemaal deelnemers zijn. Want veel lopers hebben voor dit laatste stuk de hulp van een pacer. Na de “unmanned water post” geeft ik wat gas bij omdat ik zeker wil zijn dat ik de finish binnen de cut-off van 36 uur haal. Het water heeft gezorgd voor nieuwe energie, of krijg ik hier hulp van de “aboriginal spirits”. Voor en na de waterpost zitten namelijk allemaal tekens in het zandsteen van de plateaus. Tekens waarvan ik later hoorde dat ze horen bij “aboriginal sacred sites”. Hoe dan ook de laatste 14 kilometer gingen prima. Weer een handvol lopers ingehaald. Na dik 34:30 zag ik de finish. Nu alleen nog afdalen naar het strand. Dan een kilometer over het strand en dan als laatste, na 34 uur en 56 minuten onderweg, het Great North Walk paaltje aanraken bij Patong Warf.