31 mei 2008, Hollenlauf, Bodefeld (D) 101KM , 2107+. 

 In het hart van hoog-sauerland in het plaatjes Bodefeld was de start van de hollenlauf en hollenmarsch. De marsch voor de wandelaar en de lauf voor de hardlopers. Beide evenementen kennen verschillende afstanden. Voor beide is de 101km de langste. We gaan met ons drieen naar de hollenlauf. Adrie van Dijk, Simon Blaauw en ik. Adrie en ik gaan beide de 101km hardlopen en Simon gaat mee als mountainbike begeleiding. Vrijdag rond de middag vertrekken we. Na een dikke vier uur rijden komen we op de plek van bestemming aan. De startunterlagen moet we ophalen bij de Schützenhalle en overnachten doen we in een sporthal. Omdat we onbekend zijn brengt een van de verkeersregelaars ons naar onze overnachtingplaats. De auto kunnen we daar voor de deur parkeren. We installeren ons in de sporthal en gaan daarna onze startunterlagen ophalen. De Schützenhalle blijkt op nog geen twee honderd meter afstand van de sporthal te zijn. Voor de  Schützenhalle is een pleintje waar start en finish is.  

 ’s Ochtends om 4:30 staat het ontbijt klaar in de speisesaal van de Schützenhalle. Keurig aan gedekte tafels. Koffie en thee op tafel en een uitgebreid ontbijtbuffet. We ontbijten om 5:00 uur. Daarna de loopkleding / fietskleding aan en wachten op het startschot. Om 6:30 staat het startschot geplanned. Dit loopt echter wat uit omdat er voor de start nog wordt gecontroleerd wie er allemaal van start gaat.  

Na de uitgebreide controle kunnen we dan van start. Het dorp uit en de mist in voor een ronde van 13km aan de noordkant van het dorp. De mist is wisselend van dichtheid. Varieerden van 20 tot 50 meter zicht. We zien dus niets van de omgeving. Na de eerst 13km zijn we terug aan de rand van Bodefeld en gaan we beginnen aan een heen en terug stuk voor de resterende 88km. Dit begint met een stevig klim naar 800meter om daarna te dalen naar onder de 700 meter. Om vervolgens weer naar 850 meter (Kahler Asten) te klimmen. Dit is het hoogste punt van het parcours. Hierna blijft het op en neer gaan met hoogteverschillen van rond de 50 meter. Na zes en half uur bereik ik op 57km het keerpunt. Verzorging onderweg is prima. Om de 4 a 5 kilometer een verzorgingspost. Volop drinken en eten. TUC, rozijnen, boterham kaas, boterham salami, banaan, appel en meer. De markering van het parcours ook prima. Meters lange kalkpijlen op de grond. Daarnaast nog rose/oranje fluoriderende pijlen. Dan ook nog op de kruisingen geel/ witte palen en langs het gehele parcours regelmatig geel/zwart lint in de bomen. Verdwalen kan dus haast niet en om te voorkomen dat er deelnemers zoek raken wordt bij elke verzorgingspost bijgehouden wie er langs is.  

 Nog 44km te gaan. De mist is er nog steeds en het zicht is niet verbeterd. Op de toppen van de heuvels is het zicht meestal wat beter maar je kan nog steeds niet zien hoe de omgeving eruit ziet. De kilometers en de hoogtemeters beginnen te tellen. Het klimmen gaat moeilijker en de snelheid neemt wat af. Het parcours is hoofdzakelijk onverhard. Zachte veen, modder, klei en rots. Ook voor Simon als mountainbike begeleider geen eenvoudige terrein. Regelmatig moet hij van de mountainbike af omdat fietsen niet mogelijk is. Heel wat anders dan het vlakke Groninger asfalt. Elke stap is anders. Elke spier wordt belast en niet alleen in de benen. Na 80km ga ik tijdens de afdalingen ook de buikspieren voelen. 

Op het 82km zit weer een stevig klim naar de Kahler Asten. 150 meter omhoog. Daarna nog een klim van 100 meter en dan is het alleen nog afdalen naar de finish. De 150 meter naar de Kahler Asten gaan redelijke gemakkelijk. Aan de daarop volgende klim van 100 meter lijkt geen eind te komen. De vermoeidheid begint nu echt merkbaar te worden. De afdeling van de voorlaatste verzorgingspost gaat weer redelijk. Na dik 11 en half uur heb ik de voorlaatste verzorgingspost bereikt. Nog 6,5 km te gaan. Alleen nog afdalen. Lijkt simpel. Alleen mijn benen voelen als tijdens de overgang tussen fietsen en hardlopen bij een triatlon. Daarom heel rustig afdalen en wachten op een plek waar het minder steil bergafwaarts gaat om gecontroleerd weer snelheid te kunnen maken. Bij de laatste verzorgingspost is alles weer onder controle. En de laatste 3km gaan dan ook weer een stuk beter. Na 12:13:46 is er dan eindelijk de finish.