Acclimatiseren BTS170K (oktober 2019, Tretes, Java, Indonesie)
Voor de BTS170K ook dit jaar weer een week vooraf acclimatiseren. Het wordt weer Tretes. Hier kan je in korte tijd hoogtemeters maken. Tretes ligt aan de voet van dubbel vulkaan Arjuno-Welirang. Hoogte Welirang +3156m, Mount Arjuno +3339m. Vanuit het centrum van Tretes loopt de normaal route naar de top van Arjuno en Welirang. Tretes zelf ligt op +700m. We zijn hier vijf volle dagen. Vijf dagen voor hoogtemeters verzamelen en acclimatiseren. Ons hotel ligt aan de zijkant van Tretes en vandaar kan ik direct heuvel op.
Tretes, jungle
De eerste dag rustig beginnen. Na een kilometer zie ik de Coban Centong waterval. Helaas weinig waterval. Klein misserig straaltje water stoomt naar beneden. Op de kaart gezien dat er vanaf de waterval een pad loopt dat een kleine vijf kilometer bergaf gaat door de jungle. Einde pad komt uit op de verharde weg naar het hotel. In 2 uur en 15 minuten, 7,6 kilometer met 600 hoogtemeters. Prima route om te wennen aan de temperatuur en tijdverschil.
Coban Centong waterval, misserig straaltje
De tweede dag een iets zwaardere route met meer hoogtemeters. Bedoeling is vandaag omhoog bij Coban Centong en dan proberen dwars om te steken en via de normaal route van de Arjuno-Welirang weer kan afdalen naar het centrum van Tretes. Het wordt een lange tocht niet in kilometers maar in uren en inspanning. In 7 uur, 12,7 kilometer met 1450 hoogtemeters.
Tretes, jungle
De weg naar Coban Centong is ongeveer 500 meter verhard en 500 meter onverhard. Vanaf de ingang van het hotel gaat het direct ophoog. Bij de waterval is het enigszins vlak. Weer even bij de waterval gekeken maar zelfde beeld als gisteren. Misserig straaltje komt over de rotsen naar beneden. Vanaf de waterval een stukje terug gelopen en dan zelfde pad genomen als gisteren. Nu echter niet bergaf maar bergop. Soms is het even zoeken maar er is een pad. Hier en daar zie ik zelfs een wit/blauwe paal. Het is dus een gemarkeerd pad. Het pad kent geen stukjes bergaf het is alleen omhoog. Het gaat over een soort graat. Beide kanten gaat het steil naar beneden. Rond +2050m is er even een stukje vlak en steek het pad over naar een andere graat. Tot nu toe, struiken, hoog gras en bomen. Soms een paar minuten een open stuk maar het is hoofdzakelijk jungle. Op de ander graat veranderd dat. Na een paar honderd meter veranderd de omgeving. Gras is weg, bomen zijn kaal en struiken zijn bij de wortels afgeknakt. Alles is zwart geblakerd, hier en daar ook nog rook en vlammetjes. Hier brandde het een tijd geleden nog.
Hier brandde het een tijd geleden nog
Het pad is wonderbaarlijk nog hier en daar zichtbaar. Waarschijnlijk omdat er niets brandbaars op het pad zat. Hier en daar zie je het pad als een geel spoor over de zwarte ondergrond. Ik blijf het pad volgen tot ongeveer +2100m. Daarna is het spoor verdwenen. Ik zien nog een heuveltje verder op. Die op om te zien om ik het vervolg van het pad kan ontdekken. Boven een onverwachte ontmoeting. Vanaf de andere kant komt een Javaans hert de heuvel op. Dat was even schrikken voor hem. Hij had mij duidelijk niet verwacht. Vanaf de heuvel zie ik het wel pad dat ik naar boven ben gekomen maar kan niet zien hoe het verder gaat. Ik dwaal nog wat rond in de zwarte woestenij maar geen pad te vinden. Daarom maar weer naar beneden. De doorsteek naar de normaal route van de top van de Arjuno-Welirang wordt hem niet vandaag.
Ik ben intussen bijna zo zwart als de omgeving! Geen pad, veel as en steil. Regelmatig heb ik ook mijn handen nodig om staande te blijven. Ik probeer ongeveer dezelfde route terug te lopen als naar boven. Lukt bijna. Terug bij de jungle blijk ik een paar honderd meter van mijn oorspronkelijke route af te zitten. Naar boven, door het geblakerde terrein zag ik regelmatig restanten van een markering. Blauw lint. Hier in de jungle zie ik het ook weer. Volgens de GPS lopen de markeringen de juiste kant op. Dat is dus eenvoudig, markeringen volgen een bergaf. Het is een duidelijk pad. Helaas komen er later ook onduidelijke stukken. Soms lijken de markeringen weg. Lijkt erop alsof de route vanaf beneden naar boven is gemarkeerd. Ook de begroeing werkt niet mee. Regelmatig zit ik er in vast. Zijn een soort frambozenstruiken met lange uitlopers Kleding en haar blijft er in hakken. Ik regelmatig ook en moet me dan bevrijden uit de stekelige uitlopers. Na ongeveer ander half uur de markeringen te hebben gevolgd houd het opeens op.. Het lijkt te eindigen op een graat met links en rechts een beek die aan het einde van de graat samenkomen. Een half uur lopen zoeken, zonder succes. Geen markeringen meer te vinden. En nu terug?
Tretes, jungle
Het is intussen 16:00 uur. Over twee uur is het donker. Om terug te komen naar het begin van de markeringen kost me zeker twee uur en vandaar is ook zeker nog een dik uur. Is dus geen optie. Op de GPS is het hemelsbreed nog een kleine twee kilometer maar helaas is er geen pad. Ik zie alleen links en rechts een beek. Ik zie maar een mogelijkheid, de beek in en dan stroomafwaarts. De beek stroom naar de Coban Centong. Gezien het misserige straaltje bij de waterval kan er niet veel water in de rivier staan. Van de graat af naar de beek is natuurlijk geen pad. Dat wordt dus klauteren, klimmen, hangen en glijden via bomen en rotsblokken. De beek blijkt dieper dan gedacht. Kruishoogte! Ik maak van de gelegenheid gebruikt om armen en benen schoon te maken. Die waren zo zwart als root met allemaal bloedende kransen van de framboosachtige struiken. Langzaam gaat het stroomafwaarts. Regelmatig een ontmoeting met een waterspreeuw. Gelukkig word het wel ondieper, kniehoogte. Wel veel rotsblokken en regelmatig bomen en bamboe dat over de beek is gevallen. Kruip door, sluip door op zulke stukken. Het duurt een stuk langer dan verwacht. Regelmatig voor de zekerheid op de GPS gekeken. Gaat het wel de juiste kant op?. Gaat deze beek wel naar Coban Centong? Het gaat de juiste kant op, het duurt alleen iets langer dan verwacht. Net voor de schemering invalt bereik ik Coban Centong. Kleine opluchting. Toch voor donker uit de jungle. Nu nog een dikke kilometer en ik ben bij het hotel.
Terug in het hotel
Dag drie en vier blijven beperkt tot wandelingen in het dorp. Na de inspanning van dag 2 even wat rust. Nu sfeer proeven in het dorp. Tretes was voor WOII de plek waar de Nederlanders in weekend en vakantie heen gingen. Op zoek naar koelere temperaturen. Nog steeds vind je hier de sporen van de Nederlanders. Ook nu nog is het nog een plek voor dagje en weekendje uit. Nu zijn het de Indonesiers die vanuit Surabaya naar Tretes komen.
Pas op, kans op bosbrand, Arjuno-Welirang
Dag vijf weer bergop. Nog wat hoogtemeters verzamelen. Dit keer via de normaal route naar Arjuno-Welirang. Vooraf bepaald niet verder te gaan dan Kokopan. Even geen herhaling van de tweede dag. Kokopan is de eerste pleisterplaats op de normaal route. Daar staat een hut en er is plek om je tent op te zetten. Volgens de beschrijving 7 kilometer in 3 uur vanaf beginpunt van de route. Voor mij heen en terug vanaf het hotel 3 uur en 45 minuten, 10,9 kilometer met 1070 hoogtemeters. Dit was het pad dat ik de tweede dag als terugweg had willen nemen maar dat liep toen anders. Het pad naar Kokopan is een goed wandelpad. Duidelijk zichtbaar. Geen zoektocht vandaag.
Normaalroute Arjuno-Welirang
Kaart normaalroute Arjuno-Welirang, keerpunt is Kokopan
Wel was ik sneller bij Kokopan dan verwacht en twijfelde ook even of het Kokopan was. Wat ik daar aantrof was voor mijn niet direct herkenbaar als pleisterplaats. Eigenlijk was de route gesloten als gevolg van de bosbranden hogerop, voorbij Kokopan. Maar ook lager heeft het gebrand, voor ik Kokopan bereik kom ik een paar keer door zwart geblakerde delen. Het is dan ook niet druk op de route. Heenweg een paar locals die terugkomen van werken op het veld en terug ontmoet ik een man die bergop gaat en vandaag nog naar Pondokan wil. Pondokan is de tweede pleisterplaats op weg naar top Arjuno en/of Welirang. Bij Pondokan splits zich ook de route. Rechtsaf Welirang en links naar Arjuno.
Kokopan, Arjuno-Welirang
De afgelopen vijf dagen helaas niet helemaal gelukt wat ik wilde maar toch mooi wat kilometers en hoogtemeters kunnen maken.
Vijf dagen accimatiseren, Tretes, Java, Indonesie