Rondje Matterhorn(1999).

Onze tweede tocht. Dit keer met gids. De route was als volgt:

Die Manner vom Fläche.

Woensdag 8 september 1999, We gaan..
In 1998 hadden we onze eerste bergervaring. De Zillertaler Alpen. Een van ons, Eltjo, was daarbij onze steun en toeverlaat. Hij liep al jaren in de bergen. Van eendaagse tochten op gympen is hij gegroeid naar Hoogalpine trektochten. Twee maanden na onze eerste tocht hadden we een gezellige avond waarbij we met dia’s, foto’s en verhalen nog eens terugkeken. Daar kwamen ook de plannen op tafel voor de volgende tocht. We wilden de gletsjers op. Het eeuwige ijs moest onder onze voeten. In overleg met een Oostenrijkse gids is vervolgens de route bepaald. Op 9 september om 16:00 uur bij het station in Täsch neemt de gids, Martin, de leiding. Het benodigde materiaal, Touwen, stijgijzers, pikkels, etc neemt hij voor ons mee.

De route ziet er in grote lijnen als volgt uit:
Dag 1 – Van Zermatt naar de Schönbielhutte,
Dag 2 – Van de Schönbielhütte via de Tête Blanche (3710 meter) naar Cabane de Bertol,
Dag 3 – Van Cabane de Bertol naar Rifugio Prayarer,
Dag 4 – Van Rifugio Prayarer via de Chateau des Dames (3488 meter) naar Breuill Cervinia,
Dag 5 – Van Breuill Cervinia naar de Breithorn (4165 meter) vervolgens overnachten in Rifugio Teodulo
Dag 6 – Van Rifugio Teodulo naar Zermatt.

De samenstelling van de groep is iets anders dan vorige jaar. Bert is afgevallen door ziekte en Henk ziet het gezien zijn hoogtevrees ervaringen van vorige keer niet zitten. Hun plek is opgevuld door drie nieuwkomers. Rob, als sinds 9 maanden in training voor de tocht. Paul net gestopt met roken en Adrie net terug van een marathon in een van de franse wijnstreken. Daar stonden we dan om 18:00 uur voor het HD gebouw in Groningen. Rugzakken tegen de muur. Wachtend op de eerste die zou roepen "We gaan".

Donderdag 9 september 1999, Waarschuwing?
Onderweg maken we een afsteker naar de Colle de Forclaz (1526 meter). Daar wandelen we naar de voet van de Triënt gletsjer. Even de stijfheid van de aflopen nacht er uit lopen en contact maken met het eeuwige ijs.

16:00 staan we klaar bij het station in Täsch. De wandelkleren aan. De rugzakken zo licht mogelijk. Controle op de ontvangst van de GSM. Hé, een voicemail. Het afluisteren gaat echter niet. Hoe doen we dit? Contact opnemen met thuis. Daar wordt in de gebruiksaanwijzing gekeken. Wil je gebruik maken van je voicemail vanuit het buitenland dan moet je vooraf een aantal dingen regelen. Thuis wordt dit alsnog geregeld en 10 minuten later belt de man van de KPN dat alles geregeld is. Snel de voicemail afluisteren. Wat is er aan de hand? Waar is de brand? Het is voor Paul. De wasmachine is kapot.

Het wordt 17:00. Wachten en wachten maar geen Martin. Waar blijft hij? Maar eens bellen naar zijn huis. Door autopech is hij wel wat later vertrokken naar hij had er allang moeten zijn. Het wordt 18:00. Nog maar een keer bellen. Zijn vrouw heeft niets van hem gehoord en begint zich nu ook ongerust te maken. We besluiten de trein te pakken en in het hotel op Martin te wachten. Om naar Zermatt te gaan kan je niet anders dan de trein nemen want Zermatt is al sinds jaar en dag verboden voor gemotoriseerd verkeer. In Zermatt zijn alleen auto's toegestaan met een elektromotor. Deze zijn redelijk geluidloos. Het is dan ook uitkijken geblazen in Zermatt. Regelmatig sta je opeens oog in oog met zo’n elektromobiel waarbij je niet weet of je nu maar rechts of naar links moet springen. Meestal gaat het goed.

Ons hotel, Matterhorn Hostel, ligt aan einde van Zermatt. Vlak bij de ingang van de kabelbaan. Het is een berghut in het dal. Eenvoudig, schoon en je kan er goed eten. Voor het eten doen we een rondje Zermatt. Midden in het dorp wordt onze aandacht getrokken door een kerkhof. Er blijken allemaal slachtoffers van de bergen te liggen. Gidsen, ervaren wandelaars en toeristen. Is dit Een waarschuwing?

Het avondeten doen we in ons hotel. Eenvoudig en lekker. Lintmacaroni, boontjes en vleessaus. Na het eten nog ein grosse bier. Dit doen we allemaal gidsloos. Daar zijn we best wel een beetje trots op. Waar zit die gids toch. Hij is toch niet de weg kwijt? O ja, Paul is weer met roken begonnen. Spanning voor morgen?